O arteixán Pepe Capelán é un dos vocalistas do grupo Fillos do Estramonio, un conxunto cómico e rockeiro galego nacido no programa Bamboleo, da TVG. Actúan mañá na Mardi Gras ás 21.30 horas.
-Como foi o nacemento de Fillos do Estramonio, en 2013?
-Somos todos compañeiros de traballo, do ámbito do audiovisual, e confluímos en Bamboleo. Só, un de nós vive profesionalmente da música, o resto tiñámolo como hobbie e xuntámonos como se xuntan os amigos. Pasounos o que lle pasa aos críos que con 15 ou 16 compran a súa primeira guitarra, e xúntanse a tocar no trasteiro dun, pero con trinta e pico anos. Tiñamos ganas de pasalo ben. A primeira das nosas actuacións foi en Bamboleo, e, cando vimos que o pasabamos ben e tiñamos un repertorio axeitado tomámolo un pouco máis en serio.
-Versionan cancións de rock, pero póñenlles letras humorísticas en galego. Como Jastei o gel por Jastei o gel Highway to Hell
-Si, collemos un clásico do rock, blues, e dicimos: 'A esta canción pégalle falar de esto'. Outras veces primeiro temos a letra e buscamos adaptala a un tema.
-Inspíranse en grupos da época de Siniestro Total?
-As nosas inspriacións son esas: Siniestro, Os Resentidos, e sobre todo os Herdeiros da Crus, aínda que non o plantexaramos conscientemente. Nós medramos co Xabarín Club, e bebemos diso. Eran os primeiros grupos de rock en galego.
-As súas cancións teñen referentes moi galegos, como José Tojeiro, que se fixo famoso nos primeiros tempos de internet.
-Pareceunos un icono da subcultura friqui. José Tojeiro foi un youtuber sen sabelo, un pioneiro dos memes e estas cousas. Traspasou todos os límites, e todo o mundo coñecía o da 'drogha no colacao'. Tamén falamos de ir lavar ao río, do movemento de marcos, é moi galego todo. E dos iconos da nosa infancia: versionamos Life is life como Michael Knight, dedicado ao coche fantástico.Deixámola sempre de última nos concertos porque está arrasando.
-Teñen letras con situacións máis actuais?
-Metémonos coa moda que hai agora dos gin tonics tan elaborados, ou dos hipsters, coa súa barba, camisa de cadros e gafas de pasta.
-A súa canción Imos ver tocar á panorama
-Non é escarnio, pero é unha broma sobre fanatismo case cego que hai nas vilas coas verbenas. Temos compartido momentos de verbenas, pero o noso enfoque é distinto. E iso que no repertorio temos cumbias.
-E algunha ranchera.
-E unha que non é ao uso, senón dunha ilustre da música mexicana, Paquita la del Barrio. A esa non lle adaptamos a letra porque parécenos unha letrista brutal. Respetamos o orixinal dalgunha máis, como Mi Gran Noche de Raphael. É demasiado boa como para cometer o sacrilexio de cambiarlle a letra.
-Cren entón que hai referentes suficientes na cultura pop galega?
-Entendemos que existe unha cultura pop galega; tamén temos un rap con ese audio de 'me fendió la cona en sien mil pedasos'. Agora queremos adaptar uns temas de Michael Jackson, cambiándolle a letra e facéndoos a ritmo de muñeira.
-Con que instrumentación veñen hoxe á Coruña?
-Imos ser cinco, dúas guitarras, baixo, batería e instrumentación de vento. O noso saxofonista tamén empregara unha melódica, un silbato, unha turuta?