O Seminario de Innovación e Eficiencia na Contratación Pública da Universidad de Zaragoza contou onte coa intervención de Carlos Amoedo, catedrático de Dereito Administrativo na Coruña, para falar sobre la recuperación da xestión directa dos servizos públicos, na que exporá a experiencia fallida do Concello coruñés coas bibliotecas públicas.

É difícil recuperar a xestión pública dun servizo?

Si, o que se discute no seminario é a dificultade que hai, non só dende o punto de vista normativo, senón tamén do político para recuperar os servizos públicos que anteriormente a Administración tiña externalizados mediante contratos para controlalos máis estritamente.

Hai mecanismos dentro das leis que dificultan que un servizo deixe de estar privatizado?

A Lei de Contratos de 2017 inclúe esta posibilidade mediante un encargo obrigatorio, que é o que se quixo facer no caso das bibliotecas municipais da Coruña, pero a mala regulación que hai agora nesa lei leva moita incertidume aos operadores xurídicos. Os interventores e secretarios municipais non se senten cómodos porque hai moita inseguridade xurídica ao afrontar este tipo de mecanismos de reinternalización da xestión pública.

Prefiren paralizalos antes que quedarse coas dúbidas?

Máis que paralizar, búscanlle sempre tres pés ao gato porque ao haber unha grande inseguridade e, ao mesmo tempo, a permanente sospeita de que o se fai nas administracións pode ser algo turbio ou corrupto, hai un clima de non dar pasos innovadores na xestión administrativa. O problema coas bibliotecas coruñesas foi que había dúbidas xurídicas no expedente que motivaron un intercambio de informes entre a Asesoría Xurídica, a Oficialía Maior e a Intervención ata que chegaron ao acordo de que había que modificar os estatutos da Empresa Municipal de Vivenda, Servizos e Actividades (Emvsa) para incorporar aos traballadores das bibliotecas. Pero no consello de administración de Emvsa a oposición votou en contra desta modificación polas dúbidas legais que lles xurdían.

Pensa con que esta fórmula quedaría resolto o problema?

A atribución das bibliotecas a Emvsa era perfectamente viable e se non se fixo foi porque estabamos ás portas da campaña electoral e os partidos políticos xogan cos seus intereses, que son perfectamente lexítimos.

En que condición quedaría o persoal?

Quedaría subrogado obrigatoriamente, pero non como persoal público fixo, porque a Lei obriga a que pase un procedemento que garanta a igualdade, o mérito e a capacidade. Quedaría como indefinido non fixo e pendente dun proceso selectivo para consolidar ese emprego, polo que pasaría unha oposición na que se terían en conta os seus méritos por antigüidade.

Nesa oposición sería valorada a experiencia laboral deses traballadores?

Por suposto. A xente que desempeña eses postos ten unha maior antigüidade e polo tanto hai que puntuala máis ata un límite do 40%, aínda que a oposición non será restrinxida, senón aberta a todos os cidadáns que queiran presentarse.

Como ve o futuro do servizo?

O novo Goberno municipal quere facer una licitación por procedemento aberto e creo que pode ser unha solución pouco consistente porque xa houbo problemas coas empresas que se presentan porque non son capaces de afrontar os custos do persoal, que son moi pouco elásticos, polo que hai pouca marxe para facer ofertas competitivas. Por iso non lles interesa moito este mercado e pode haber o problema de que o concurso quede deserto ou que aparezan empresas que non cumpran as condicións do contrato, como xa pasou.

Na súa intervención en Zaragoza falará sobre o saneamiento gandeiro de Cantabria, no que si puido recuperar a xestión pública.

Acabou ben pero está recorrido nos tribunais. O servizo estaba prestado por unha cooperativa de veterinarios e o Goberno cántabro encargoullo despois a unha filial da empresa pública Tragsa, que o vén prestando todo este ano. Pero a anterior concesionaria, que tiña a posibilidade de continuar este ano cunha prórroga, recorreu porque considera que é máis caro contratar a Tragsa que a ela.

A solución é cambiar a Lei de Contratos?

O que defendo é unha lei específica sobre autoprovisión administrativa, de forma que a Administración aproveite todos os seus recursos para satisfacer as súas necesidades, cousa que xa existe en Galicia, xa que unha lei de 2013 é a máis avanzada de España ao establecer unha carteira de servizos da Xunta para que cando un xestor público necesita un ben ou un servizo, ten que acudir a esa carteira.

Debería copiala o resto de España?

Levo defendendo nos últimos anos que se debería ir a un modelo xeral que incorporara o modelo galego ao plano básico español.