Falta pouco para cruzar a liña da meta marcada cando 2019 se estaba apagando, cando pensar en chegar era case unha utopía. Onte gañou como gaña o Deportivo de Fernando Vázquez, con sufrimento, pola mínima e remontando. E iso que de punto de partida arrancou con once dos xogadores que aló polo mes de decembro se arrastraban polos campos -penso que máis por mor dos resultados negativos que polo potencial do plantel-. Algo mudou porque os protagonistas dos números que ofrece o Deportivo son produto do traballo dos futbolistas que comezaron a temporada e, sobre todo, do director desta orquestra: Fernando Vázquez. Os músicos son os mesmos que estaban en agosto. Só é un dato obxectivo. Só mudaron dúas cousas, o adestrador e que os futbolistas xogan sen a presión existente antes do Nadal. E xa só encol dos futbolistas, hai un que medrou por riba de todo, aínda que iso de medrar é para o deportivismo que non soubese quen era antes de chegar aquí: Ager Aketxe. Dicir que ten unha zurda marabillosa non é novo. O que está a facer neste 2020, non só desde a volta á competición, é de futbolista. Ten fútbol, ten unha luva, e todo iso o está a pór ao servizo do equipo, coa particularidade de que tamén cobra protagonismo polo que significa marcar, e xa leva dous partidos consecutivos facéndoo. Interesante e trascendental, pero Aketxe está facendo moito máis. E mesmo defende coma un condeado! Anota, golpea, marca os tempos, pasa, axuda... tremendo ano do vasco, que cando chegou acó semellaba que estaba só para participar nas xogadas a balón parado. Tanto, que había quen dicía que debía existir o cambio volante coma noutros deportes para que tivese un rendemento superior. Eu dixen no seu momento que se iso pasase no fútbol Aketxe estaba na elite do fútbol. E agora está amosando que ten máis, non ofrece só o que ten nesa zurda; aporta o que leva na súa cabeza. Mágoa que non haxa máis coma el e cunha zurda moi semellante.
