Empresas líquidas

O meu ámbito académico, as ciencias da computación e a intelixencia artificial, dista do mundo da economía e dos negocios. E tamén moito de contas, pero das que fan as máquinas para resolver problemas complexos e ter capacidades que adoitamos identificar coa intelixencia dos seres vivos, singularmente as nosas. Iso si, sempre tiven un profundo respecto e interese polo mundo da empresa e a economía. Quizais pola súa extraordinaria dependencia do humano e a súa gran transcendencia sobre o humano. De feito, o que nun principio foi unha curiosidade intelectual, hoxe ocupa parte do meu tempo e tamén do meu interese académico. Xa dixo Herbert Simon, premio Nobel de Economía e pioneiro en intelixencia artificial, que a enxeñería, a economía e a computación non son máis que diferentes formas de resolver problemas do mundo real.

Recoñezo que o meu interese polo mundo económico e da empresa non evita que ignore case todos os seus miolos. Por iso é relativamente frecuente que non entenda as sofisticadas operacións económicas realizadas por quen deben ser cerebros das finanzas. Sen ir máis lonxe, a que supostamente realizou un personaxe cada vez máis coñecido, tamén nos xulgados, que comprou unha empresa que non tiña actividade, nin traballadores, nin activos, pero pagou por ela unha pasta. A verdade é que non lle atopo sentido de negocio algún a este investimento, pero quizá sexa porque non son suficientemente perspicaz para isto dos negocios, como dixen. Por outra banda, non son desconfiado, e tendo a pensar que ás veces a xente toma estas decisións porque tiveron unha espiñada, como resultado dunha noite de desenfreo ou simplemente porque teñen un exceso de caixa e queren alixeirala probando fortuna noutros lugares e quefaceres, aínda que parezan pouco prometedores.

Vivimos nunha sociedade líquida, como nos dixo o sociólogo e filósofo Zygmunt Bauman, na que as relacións humanas, os valores e as estruturas sociais son inestables, cambiantes e fráxiles. Tamén as empresas, que nacen, viven ou malviven, cómpranse e véndense e son fagocitadas ou simplemente morren con extraordinaria facilidade. A fluidez é tal, que non descartemos que esteamos no limiar da transición da sociedade á súa fase gasosa.

Feita esta digresión, volvo ao miolo do artigo. Debido á miña falta de coñecemento e experiencia para segundo que tipo de negocios, decidín preguntarlle a ChatGPT, que é máis lido e menos inocente que eu, polos posibles motivos que poderían estar detrás da compra dunha empresa así. Isto é o que me dixo —recortei parte da resposta para non enfastialos: «A empresa podería ter licenzas ou permisos valiosos. Por exemplo, licenzas administrativas, sanitarias, financeiras ou ambientais que son difíciles ou lentas de obter desde cero». Creo que non é o caso. Deume máis opcións, de todos os xeitos: «Pode ser unha forma de ‘xustificar’ a orixe de fondos ilícitos. Ás veces tamén adquírense empresas deste xeito para facer movementos contables, triangulacións internacionais ou simulacións de actividade con fins de evasión ou elusión fiscal. Noutros casos fanse estas compras por motivos que non teñen lóxica financeira, pero si lóxica política ou de ‘intercambios de favores’».

Seguramente esta resposta é unha desas alucinacións que teñen con frecuencia os modelos de linguaxe, pero, non lle resulta convincente?

Suscríbete para seguir leyendo