Dúas décadas cun ril transplantado na Coruña: "Doar órganos é regalar vida, literal"

"As persoas transplantadas experimentamos un duelo por alguén a quen non coñecemos, pero que temos presente, a quen agradecemos a súa decisión, ou ben a da súa familia, e creo que vivimos unha especie de luto por alguén que nos deu vida e non é a nosa nai. Sempre crin que este proceso interno simplemente se vive e é difícil de compartir, expresar ou transmitir". A vida de Alfredo Saborido deu un envorco de 180 graos fai vinte anos cando, con só 24 e, dun día para outro, descubriu que os seus riles estaban gravemente enfermos, o que lle obrigou a iniciar, de inmediato, tratamento de diálise peritoneal, mentres esperaba a aparición dun órgano compatible para someterse a un transplante. A chamada que lle reenganchou á vida chegou apenas cinco meses despois. "Hai unha cousa certa. Se en Galicia, e no conxunto de España, non fósemos un exemplo de sociedade, eu non estaría a facer 20 anos transplantado nin cumpriría o meu proxecto de vida", subliña.

El Chuac de A Coruña rompe su techo en trasplantes, con 309 en 2024: «Un año récord de récords»

"Cando dicimos que doar órganos é regalar vida, é literal. Os doantes obsequian vida, e non a unha persoa en concreto. O seu é un xesto de solidariedade social", fai fincapé Alfredo, quen grazas á decisión duns descoñecidos, que nun momento moi doloroso accederon a doar os órganos dun familiar falecido, puido chegar con saúde e boa calidade de vida á actualidade. Plenamente consciente desta realidade, e coincidindo coa conmemoración, hoxe, do Día Mundial do Ril, reivindica o papel dos doantes e, a través de Alcer (Asociación para a Loita Contra as Enfermidades de Ril) Coruña, onde desempeña o cargo de vicepresidente e coordinador, fai campaña activa en favor da doazón.

"Non sei que acontecería se non tivese pasado por aquel día no que morría de medo, porque lle teño pánico á anestesia... pero moitas foron as experiencias vividas grazas a alguén a quen quero e non coñezo", destaca.

Proxecto de vida

"O meu marido leva comigo pouco máis que o meu ril. Nestes 20 anos, pasei do rol de coidado ao de coidador (xa que non é por min polo único que pasa o tempo). Necesitaría varios transplantes para dedicarme a todo o que me gusta, pero desenvolvinme como traballador social e sexólogo e, agora, levo uns anos en proceso de facer aquilo que a enfermidade parou, como é miña rama artística no mundo da interpretación, do cine e do teatro. Tamén viaxei, teño unha familia elixida de luxo...", expón o vicepresidente e coordinador de Alcer Coruña, antes de recoñecer: "As contas non me saen a deber".

El imparable avance de la enfermedad renal crónica: cada año ingresan 7.000 personas en los programas de diálisis y trasplante

En relación á aprendizaxe vital, Alfredo asegura: "Sempre me preguntei con respecto á enfermidade renal crónica: ‘Que me ten traído de positivo?’. É unha amiga da que non me podo desfacer. Teño que levarme o mellor posible con ela aínda que, moitas veces, nos tiremos os trastes á cabeza. A cronicidade e o ter que vivir sempre con esa amiga que non te cae ben, faite reorganizar moitas cousas na túa escala de valores, nas túas prioridades".

Movemento asociativo

Vencellado, desde sempre, ao movemento asociativo —"con pouco máis de 20 anos, entrei no Colectivo Gai de Compostela (CGC) e na Federación de Asociación LGTB Aturuxo", sinala—, recorda como a enfermidade renal "subiuse" ás súas "costas" en plena presidencia do CGC, "cando se estaban a piques de aprobar a Reforma do Código Civil e a aprobación do matrimonio igualitario".

"A labor da entidades sociais non está o suficientemente recoñecida dentro do ámbito da toma de decisións, porque temos un carácter reivindicativo de fondo e non somos meras prestadoras de servizos"

"Creo na base social do terceiro sector, na súa forza e representación da realidade: temos que votar cada catro anos, pero creo que a acción social mobiliza e é o verdadeiro motor de cambio", resalta, antes de considerar, "como vicepresidente e coordinador de Alcer Coruña", que "a labor da entidades sociais non está o suficientemente recoñecida dentro do ámbito da toma de decisións, porque temos un carácter reivindicativo de fondo e non somos meras prestadoras de servizos".

Espazos de representación

Da Xunta Directiva de Alcer Coruña forma parte "desde ano 2013", e do seu equipo técnico, "desde o 2015". "Cada vez existen máis espazos onde as entidades temos representación, pero non existe unha realidade integral de participación activa da representación das persoas con algunha patoloxía", considera Alfredo e, sobre "o lado negativo" destes anos en Alcer Coruña, sinala:

En diálisis y a la espera de un trasplante en A Coruña: “Supondría volver a tener una vida plena”

"É darte conta de que a nosa representación necesita seguir sendo loitada, nos procesos de toma de decisións. Recordo cando estudei Traballo Social, que Servizos Sociais e Sanidade estaban dentro dunha mesma Consellería, e entendo a diferenciación nas políticas, pero a brecha entre o social e o sanitario é como unha brecha creada no chan tras un terremoto. Tamén o é a brecha entre profesionais sanitarios e sociais. Compre seguir aí para acadar unha concepción integral".

Suscríbete para seguir leyendo