A oposición reclama un cambio fronte a un Partido Popular que reivindica o legado destes catro anos

Ángel Mato: O PSOE plantexa unha reforma constitucional que abra un camiño cara un estado federal. Máis aló de contemplar as realidades nacionais, nesta reforma debemos consolidar algúns dereitos que se están a poñer en perigo, como a sanidade ou as pensións. Queremos convertir o Senado nunha auténtica cámara federal e, de saír elixido, levarei os problemas candentes desta provincia, como son o naval ou a gandeiría.

José G. Buitrón: A Coruña é unha provincia plural e, por tanto, hai que falar de áreas: do naval de Ferrol, hai que falar do aluminio e textil na Coruña, do agro e do leite en Ordes, do coñecemento e do turismo en Santiago... Hai que crear industrias de futuro, que apuntalen o emprego de calidade e rematen coa precariedade.

Xosé Luís Rivas Mini: O BNG o que pretende co Senado é cambialo e convertilo nunha Cámara que represente ás diferentes nacións dun estado plurinacional. E dentro del, que sexa unha cámara aberta onde se discutan aspectos de soberanía compartida entre os pobos do Estado. Queremos paliar a agonía que ten este país e para iso é preciso activar a nosa economía.

Gonzalo Iglesias: A nosa terra é a quinta do Estado en poboación, e sexta en PIB. Temos sectores que hai que mellorar, como textil, automoción, leite ou madeira. Pero tamén, un problema demográfico ao que poñer couto. Hai que tentar que ese problema vaia a menos porque, do contrario, en dez anos os activos van desaparecer e o sistema de pensións vai ser complicado de manter. Para isto temos varias propostas, como potenciar o I+D e tamén unha nova reforma laboral.

P. Prado: A min gustaríame preguntarlle ao representante de En Marea como van potenciar o naval de Ferrol cando critican os contratos con Arabia Saudí, ou como van defender o textil cando din que Amancio Ortega é un terrorista.

J. G. Buitrón: Iso que está dicindo é totalmente mentira, nunca se dixo iso.

P. Prado: Non o é, está recollido nos medios.

J. G. Buitrón: Eu nego esas afirmacións. O naval do Ferrol está nunha situación moi deprimida e non é por culpa de Podemos. Houbo responsabilidades repartidas de gobernos anteriores. No que se refire ao textil, Amancio Ortega non é un terrorista, é unha persoa emprendedora, que creou moita riqueza. Outra cousa é que a unha empresa desa envergadura se lle poidan criticar certas cuestións.

Ángel Mato: Alégrome que se fale de Ferrol pero o que lle pediría ao Partido Popular é que se deixe de xogar coas familias que viven do naval. É importante que haxa un cambio de modelo productivo porque os nosos astaleiros non poden competir só en prezo con astaleiros do sudeste asiático. En Navantia é imprescindible o rexuvenecemento das plantillas e sacar adiante un plan industrial que teña continuidade e non lle faga depender de contratos temporais.

G. Iglesias: Eu estou dacordo neste caso con Paula porque esa frase de terrorista si se dixo. En Ferrol, é chocante que, coa terminal de contedores que ten, non haxa unha comunicación co porto, vía tren ou vía estrada, ben feita. Iso é miopía política. Apostar polo naval é fundamental para Ferrol e pode xerar moito emprego.

M. Rivas: O problema principal de Navantia é que hai veces, e en Galicia son moi seguidas, que a Xunta e o Goberno do Estado non contemplan Navantia Ferrol como un problema porque pesan máis os oito millóns de habitantes da outra Navantia que os tres millóns de aquí. O problema de Navantia Ferrol é un problema de país, un problema de que os deputados de aquí de calquera partido político defendan a economía deste país, pese ao partido que lle pese. Evidentemente, se o partido é de ámbito estatal, pesa moito máis o criterio central que o criterio de aquí.

A. Mato: Eu discrepo porque nós, que somos un partido nacional, preocúpanos igual un traballador de Cádiz como un de Ferrol. Evidentemente, na Cámara que me toque, eu traballarei por Galicia. Falando de emprego, tamén quería apuntar a importancia do emprego público, algo polo que o PP non apostou, levándonos a ter máis déficit, máis desigualdade e máis pobreza social.

P. Prado: Non se pode fiar todo ao emprego público, a iniciativa privada ten que existir. Hai un partido político nestas eleccións que está promovendo paguitas para todo o mundo, que todo o mundo vai traballar para papá Estado. Se matamos á iniciativa privada, só imos acabar con miseria e pobreza. E por iso digo que, cando se tacha de explotador a un empresario ou se lles acusa de ter capital extranxeiro, creo que é un erro importante. Como vai xerar emprego ese partido? É importante dicir que estamos polo emprego de calidade pero hai que saber que, históricamente, nunca se saíu dunha crise con emprego de calidade. Iso é así. E en canto a servizos públicos, hai que dicir que en Galicia estanse abrir hospitais e centros de saúde, mentres noutras comunidades se pechan.

M. Rivas: A crise é un fallo do capitalismo e polo tanto non corresponde aos traballadores pagala, corresponde aos sectores financeiros. Señora Prado, os orzamentos do Estado poden xerar emprego en sanidade e educación. Deben xeralo para tamén para facer uns servizos decentes. Hoxe Deus nos libre de que enfermemos de cancro.

P. Prado: Dicir iso é unha irresponsabilidade.

M. Rivas: A sanidade non é o que era e iso sabémolo todos. E á miña idade temos compañeiros que caen e sabemos cal é a realidade. E é certo que hai colapso de camas.

J. Buitrón: Chamoume a atención que a señora Prado diga que o normal é que se saia das crises con emprego precario. Nós cremos que esa non é a saída porque cun emprego precario seguiremos na crise, porque non haberá consumo nin recursos para pagar pensións. Sobre o que dixo dos hospitais, hai que puntualizar que en Vigo abriuse un hospital que é exemplo de despropósito da colaboración público-privada, que custou o posto á Conselleira e que agravou aínda máis a sanidade de Vigo. Iso é endebedar o público para defender o privado.

G. Iglesias: Cando a señora Prado afirma que despois dunha crise a creación de emprego precario é histórico, iso non quere dicir que sexa o ideal. Este é un dos grandes problemas deste país. Ciudadanos ten unha proposta de contrato estable, un seguro contra o despido, un complemento salarial gratuíto que percibirán aqueles que non acaden o mínimo e unha reforma fiscal a favor da clase media.

A. Mato: Eu só quero comentar que a pensión mínima de xubilación en sete anos de Goberno de Zapatero subiu un 53%, e en cinco anos de Rajoy subiu un 5,8%. Hai unha aposta clara dun Gobierno pola política social. O de Vigo tampouco creo que sexa para sacar peito porque xa sabe que o alcalde da cidade, Abel Caballero, denunciou a privatización da sanidade que vostedes quixeron acometer. En materia de emprego, nós si temos propostas, como a de duplicar o investimento en Investigación e Desenvolvemento (I+D+i). Tamén queremos derogar a reforma laboral, que precarizou emprego en todas as empresas, e aumentar o investimento en inspección de traballo, para que se verifique o cumplimento da lexislación laboral.

M. Rivas: Do que se trata é de activar sectores productivos e eliminar as trabas políticas sobre sectores básicos, coma a pesca ou o leite. O lácteo foi traicionado nunha reunión en Madrid despois de desmobilizalo unhas veces con megáfonos pagados e outras veces con puñaladas. Producimos electricidade a esgalla, debemos ter unha tarifa para beneficiar a nosa industria. Para iso nos inundaron os nosos mellores vales, para iso temos a orografía e a paisaxe chea de muíños. Benvida sexa se produce electricidade e riqueza pero iso ten un coste e o que é inaceptable é que se permita desde a política que empresas que sacan o lucro aquí e paguen os impostos en Madrid, como Inditex.

P. Prado: Eu en ningún caso dixen que a saída co emprego precario fose o ideal, pero é o que sucede cando se sae dunha crise. Cando hai máis emprego e hai menos persoas para os postos de traballo, a calidade do emprego é maior. Iso é o ABC de economía para todos os países do mundo, sexan comunistas ou liberais. E por iso nós levamos propostas como a exención durante catro anos dos primeiros 500 euros de cotización á Seguridade Social para contratos indefinidos. O que si lle vou dicir a Mini é que a Xunta de Galicia si se está ocupando moito do sector lácteo. Porque, se non o sabe, é unha crise mundial, non só de Galicia. Sabe que o prezo do leite era máis baixo cando gobernaban en Galicia vostedes?

M. Rivas: Iso é mentira.

P. Prado: O acordo firmado en Madrid foi asinado por todos os sindicatos, menos por Unións Agrarias, que se acabou sumando. Non podemos mentir á xente para que crean que o seu problema é máis grave. Dean solucións. A min gustaríame saber que solucións dan para o lácteo.

J. Buitrón: Mentiras dinse moitas e o PP é o campión. Mesmo manipulando gráficos esta campaña. Outra mentira foi a do déficit que xerou o PP, que tivo que vir a desmontar a UE. Agora non tivo máis remedio que admitilo e prometer que se volvía gobernar xa volverían recortar. O PP non pode facer gala de ser un partido transparente.

A. Mato: A min encántame que para o PP todo estea fenomenal e non haxa queixas sobre o sector público ou o sector lácteo. Eu voulle dar un pequeno baño de realidade. O modelo funcionou para uns poucos, pero non para a grande maioría. As 20 persoas máis ricas do país teñen tanto diñeiro como o 30% máis pobre.

P. Prado: E cando gañaba o PSOE non era así? Como era entón?

A. Mato: Non, non era. Hai 2,5 millóns de desempregados sen prestación e no último ano as persoas máis ricas de España incrementaron a súa fortuna en 15.000 millóns de euros. Vostedes fixérono moi ben para os seus aínda que o resto da poboación o fixo mal. E mire, ten moita responsabilidade na situación do lácteo porque levan moitos anos gobernando Galicia pero non fixeron nada. Hai que poñer en marcha unha industria de transformacion, como hai noutros sitios de Europa, que funcione. Hai moitos sitios onde o sector lácteo está con moito vigor. Teñen que recoñecer que neste tempo as reformas que puxeron sobre a mesa non funcionaron. Por iso propoñemos que haxa un novo Estatuto dos Traballadores, onde haxa so tres tipos de contrato, e dar solución a esas persoas de mais de 45 anos que están no paro e non atopa solución. O primeiro prolema que temos é o da pobreza. Eu sei que atravesamos unha crise pero, como lle acabo de dicir, esta non foi igual para todos.

M. Rivas: Eu nacín na aldea, vivín dela durante 40 anos. Vostedes desmobilizaron aos alcaldes que eu convoquei para defender o lácteo sen cor partidaria. Se este país non ten xente que traballe o territorio, soben as silvas por riba dos eucaliptos. O bipartito tentou montar o grupo lácteo. Que facía Caixa Galicia investindo no Levante e non aquí? E o Banco de Terras? Eu lembro un panfleto nas eleccións do bipartito en que se lle dicía que iamos incautar as terras e a segunda vivenda. O bipartito meteu máis de 2.000 novos agricultores, e só estivemos tres anos e pico. Por último, o BNG non vai admitir esta lei laboral que precariza o emprego porque nunca os grandes empresarios sacaron maior tallada da que sacaron agora. Hai que eliminar a Lomce porque é unha lei de educación que non contempla pedagoxía ningunha e, desde logo, hai que suprimir a Lei Mordaza.

G. Iglesias: Entendo que o sector primario do leite é fundamental e por iso propoñemos un mínimo garantizado de 32 céntimos para o productor e axudar á creación de cooperativas para crear productos de maior valor engadido. É penoso que tendo a materia prima non cheguemos a saber facelo.

M. Rivas: A min non me vale a política de estatísticas. A min gústame pisar terra. O prezo do leite non se pode marcar así como así, o que hai é que protexer o sector, facéndoo rentable. Non se poden tirar subvencións ao aire. O problema é a cadea de valor desde que se produce até que se vende. Hai que racionalizar o proceso e a política. Non me vale a política de estatísticas.

P. Prado: Non se pode prometer que se vai poñer un prezo mínimo aos productores do leite porque, pola lexislación de competencia, non se pode cumprir. Eu pido responsabilidade á hora de dicir certas cousas. Estamos dacordo en fomentar cooperativas porque cunha industria forte será mellor. Actualmente temos un sector dividido. En Galicia prodúcese o 40% do leite, polo que hai que fomentar a transformación.

G. Iglesias: Eu tamén querería facer mención ao que propoñemos para o futuro do Senado. Nós somos partidarios do Senado como cámara territorial, de forma que, ou se suprime por incumplir a misión que debera ter, ou se substitúe por unha comisión de presidentes autonómicos. En todo caso, queremos estar aí para poder facer o traballo desde dentro.

M. Rivas: Evidentemente, ten que ser unha cámara territorial porque actualmente non cumpre nada e o único que crea son atrancos para as leis que saen do Congreso. Como cámara territorial é esencial se se ten consciencia da plurinacionalidade do Estado. É necesaria unha cámara na que cada nacionalidade exerza a defensa cando se poida atacar desde o Estado a cada unha das nacións. É necesario que se delibere e se busque o apoio cando o Goberno estea buscando o acordo en organismos supraestatais, que poidan ser lesivos para algún territorio. É fundamentalque teña circunscripción nacional, é dicir, neste caso galega e cunhas eleccións que coincidirían coas da autonomía.

J. Buitrón: Eu neste caso opino de forma similar. O Senado ten que ser unha cámara territorial, que debe representar aos parlamentos das comunidades, máis que aos presidentes, pero ocorre unha cousa e é que para cambiar o Senado precisamos maioría nesta cámara, xa que habería que cambiar a Constitución. Por iso pido o apoio para os que temos esta idea de Senado distinto. Tamén hai que acabar cos aforamentos de senadores e deputados.

A. Mato: O papel do Senado xa é hoxe importante dependendo do contido que se lle queira dar. Nestes catro anos, o presidente foi só tres veces ao Senado. A Comisión Interterritorial de Financiamento é a máis importante que ten o Senado e reuniuse só unha vez. As competencias que ten a cámara hoxe son as de equiparar todos os servizos públicos nas comunidades autónomas, polo que é preciso reactivar esas actividades. Quen aspiramos a entrar no Senado debemos saber que nos temos que poñer a disposición de todos os concellos no momento ser elixidos para trasladar a súa postura ante unha determinada lei.

P. Prado: Na última etapa da anterior lexislatura propúxose unha reforma do regulamento do Senado para reformalo. Estaba bastante avanzada pero, por estratexia política do PSOE, non se aprobou. Eu agardo que se retome agora que entraron forzas novas porque temos por diante retos como o novo modelo de financiamento das comunidades. Nós cremos que debe seguir sendo unha cámara de segunda lectura, que non significa que exista para boicotear as leis do Congreso. Hai exemplos de documentos que se melloraron, como a modificación do Código Penal, que incorporou unha enmenda do PP para que se considerase como un delito o furtivismo.

G. Iglesias: Eu insisto, creo que Senado debe ser unha cámara de representación territorial. Un mero paso de transición do Congreso ao Senado... a min ese trámite non me convence.

M. Rivas: Non podemos deixar dúas cámaras que fan a función dunha e se entorpecen unha á outra. E ademais, ou unha vez rachamos con esa falacia da Transición ou non facemos nada. Houbo un tempo para sosegar á extrema dereita pero estamos xa no momento de recoñecer a realidade plurinacional deste Estado. Existen diferentes soberanías, aínda que sexan pequenas, e cada parlamento autonómico ten unha grande parte de soberanía e iso pode colisionar con outras vontades. É necesaria unha cámara territorial onde iso se dirima polo diálogo e o consenso, onde todos sexamos pobos e cidadáns de primeira. .

J. Buitrón: A cámara de segunda lectura eu creo que non ten sentid. A xente que está no Congreso xa sabe ler, non fai falla que ninguén o faga por eles. O que si me parece é que ten que ser unha cámara territorial. Pero eu, sen ánimo de polémica, querería saber se o PP está pola transformación do Senado ou non.

P. Prado:Hai unha proposta de modificación de regulamento do Senado, non sei se a liches.

J. Buitrón: Non.

P. Prado: Pois eu si. Pero cal é o sentido que lle queredes dar? Porque o PP é o único partido que ten grupos territoriais por cada comunidade autónoma. O regulamento actual xa permite organizarse así. Aí xa está permitido falar nas diferentes linguas. Nós estamos pola modernización do Senado e para que sexa unha cámara territorial pero é que esa modificación xa está plantexada despois dunha ponencia cos diferentes grupos.

G. Iglesias: Si, pero levamos con ese tema anos, non vale con dicir agora que hai unha ponencia.

A. Mato: Eu creo que se o Senado non funciounou este mandato para resolver os problemas territoriais, o da proposta de regulamento paréceme unha mala escusa. Eu teño anotado que se paralizou a Comisión Xeral de Comunidades autonómas. Eu creo que ante o plenario Rajoy estivo tres veces. É evidente que houbo un problema con Cataluña e eu creo que o Senado debera ter dito algo. O PP tiña maioría absoluta, podía ter feitas moitas reformas e non as fixo. Se imos falar en serio disto á mesa, sentémonos, transformemos esa cámara nunha cámara territorial e falemos de por que algunhas leis que aprobou este goberno invaden certas competencias autonómicas.