“Sen industria, abrazar o modelo da ‘Coruña Gran Bazar’ so trae miseria e pobreza laboral”

Parece que os indicadores do mercado laboral se aproximan a niveis preCOVID, pero tampouco era idílicos. Que radiografía fai?

Estase multiplicando a crise que xa estabamos a vivir en Galiza, coa crise financeira do 2008 pero tamén co impacto dos procesos de dixitalización e descarbonización que agora se viron intensificados. Nós plantexamos alternativas ante un panorama no que é necesario abordar en conxunto a problemática do avellentamento en Galiza, a crise demográfica e industrial. Os datos de setembro evidencian que en Galiza medra o paro mentras no estado descende. Hai unha clara desertización industrial no norte de Galiza. A situación é critica e a politica do Goberno non está sendo a acaída. Non vai quedar ningúen atrás... porque non vai haber ninguén.

Galicia está quedando máis atrás que outras comunidades neste proceso que, como dicía vostede, pasa pola descarbonización e a dixitalización? Ou ábrese tamén unha oportunidade para as renovables e as TIC?

A industria que pecha non volve abrir. Aquí non está habendo ningun tipo de transición. É unha auténtica demolición. O sector naval, as electrointensivas... Non hai unha transición que manteña emprego e industria. Vémolo no peche das Pontes e de Meirama. A industria é máis necesaria que nunca, como se demostrou na pandemia para xerar emprego e benestar social. O sector servizos non ten esa realidade. Outros estados europeos van a un ritmo que permite substituir uns sectores industriais por outros, pero aquí non. Tamén vemos como o sector bancario intensifica os ERE e pecha oficinas no rural. como o grupo Inditex tamén esta sendo un exemplo disto nas tendas e nas empresas que forman parte do conglomerado. En vez de estar sendo elementos de creación de máis emprego, a dixitalización e a descarbonización están a significar unha destrución de emprego sen alternativas de futuro. E no sector enerxético vemos que Galiza é una potencia produtora de enerxía, que exporta o 30% da que produce para a xeración de industria e emprego noutros territorios. E aquí en cambio temos emigración e peches de empresas. E estamos baixo a ameaza de toda unha invasión de renovables sen que estea reportando beneficio ningún, senón dano social e medioambiental.

Hai outro modelo posible para que o eólico revirta beneficios aquí?

Estamos nun momento no que o capital está reestruturando o modelo produtivo e non está colocando as persoas no elemento a protexer, so busca seguir aumentando a taxa de ganancia. Nós formulabamos varias propostas. É posible que os gobernos non só se dediquen a regular e finaciar ese lavado verde las empresas e blindar o oligopolio que mantén altos prezos da enerxía. O desenvolvemento eólico debe traer consigo que quen busque unha adxudicación de megavatios teña que traer proxecto asociados para xerar industria. Claro que é posible. Outra cousa é a vontade.

A merma da industria acentúa xa a marcada dependencia da Coruña do sector servizos. Qué riscos ten?

Sen industria non hai futuro e A Coruña xa está vivindo as consecuencias da perda do sector industrial. E o pouco que queda está moi ameazado. Imos en contra de avanzar nos niveis de benestar. O sector servizos non o vai garantir, nin sequera o financeiro que no seu momento tivo a súa importancia na Coruña, pois hoxe xa está superado por desaparición. O futuro vai ser crítico abrazando un modelo de servizo, o da Coruña Gran Bazar, como se ten feito, porque non crea emprego nin da futuro senon que sexa é miseria e pobreza laboral.

Que papel ten a Xunta?

A Xunta ten por despregar todo un potencial de competencias, por moi limitadas que sexan. Estamos a vivir unha auténtica fraude do PP en Galiza, que fai unha absoluta deixadez da súas competencias. Colócase só a criticar o que fai o goberno de Madrid. Hai unha política suicida por parte do Goberno do PP. Temos exemplos no anuncio da xestión dos fondos Next Generation, ao permitir entrar a saco ás grandes eléctricas, que non nos poñamos á fronte para salvar ao sector naval...

Que esperanzas ten de que os fondos europeos sirvan para amortecer o impacto da descarbonización en Galicia?

Os fondos europeos son un novo plan de rescate. Responden á mesma esixencia do rescate bancario da crise anterior. Preocúpanos como están traendo a esixencia da non derrogación das reformas laborais, a non reposición dos dereitos sociais roubados e, ao tempo esixen novas reformas coma a que vemos das pensións. Non somos nada optimistas porque non está habendo o nivel de intervención pública que tiña que haber para evitar que chegaran só a salvar a conta de resultado das empresas. Significan un novo proceso de saqueo e roubo ás condicións de vida da clase traballadora.

Volvendo á industria, que saída ve para a crise de Alu Ibérica?

Nós presentamos un informe de como era legal que os Gobernos español e galego se fixeran cargo a través da SEPI. Avalaron aquel plan de Alcoa de vender e agora non poden pretender desentenderse, unha vez que está clara a fraude e os delitos que cometeron Parter e Riesgo. A solución non pode ser ver como Alu Ibérica vai a un proceso de concurso de acreedores e de destrución sen ter levado adiante o plan industrial con que se fixo a venda. Tamén vemos o que sucede na Mariña con Alcoa e con Vestas. Non pode ser que teñamos posibilidad de ter enerxía eléctrica máis barata e que teñamos que estar tendo uns altos prezos que pechan as nosas empresas mentres que outros territorios en base á enerxía que se produce aquí poidan ser máis competitivos.

Entre os seus obxectivos está o de seren “referentes no feminismo de clase”. Por que non hai mulleres á fronte dos sindicatos?

O noso modelo sindical non se asenta sobre liderados de persoas, senon colectivos. Nós temos unha executiva e unha representación federativa importante no número de compañeiras que están á fronte. Quédanos moito por facer, dende logo. A folga de mulleres deste ano fíxose grazas ás mulleres da CIG. A CIG é feminista.

As peores condicións laborais de Galicia plásmanse na estadística das pensións, coa segunda paga máis baixa do Estado. Alguna vez acabará esa cantinela?

Esa é a realida e é necesario revertela. Estamos niso. Por iso falamos de que son necesarios incrementos salariais maiores. A pensión mínima debe estar, como o SMI, no 60% do salario medio, 1.150 euros. Agora ben, en Galiza o avellentamento da poboación e a emigración son elementos a resolver.