Vaia, home, esta si que é boa.
-Que cousa?
-Así que ti tamén les prensa deportiva.
-Desde sempre.
-Como Mariano.
-Non me compares.
-Nen por asomo. El ten unha axenda internacional moi ampla e ti, pois xa ves, tomando unha infusión nun bar.
-Se por axenda internacional moi ampla refíreste a que estivo moi ocupado esta semana vendo as etapas alpinas do tour?
-Non empeces.
-Pero se eu só estou lendo a prensa.
-Deportiva. Ha, un intelectual lendo a prensa deportiva e por riba as páxinas de fútbol.
-É que gosto do fútbol, como Albert Camus.
-Pero ese que ía saber de fútbol.
-Pois ese, coma ti dis, dixo que todo o que aprendera da vida e da ética, aprendérao xogando ao fútbol.
-O que ti digas. Ei, pero un momento, estás mirando a información do fútbol feminino.
-Si, é que temos unha selección moi boa.
-Non me fodas, as mulleres non saben xogar ao fútbol.
-Foches algunha vez a ver un partido de fútbol feminino?
-Nen por asomo.
-Daquela que falas? Ti es un machista redomado. Seguro que tampouco apoias que entren equipos de fútbol feminino nas quinielas.
-Vaia disparate. Claro que non. Non coñezo nengún. Non acertaría nunca.
-Ah, pero acertaches algunha vez?
-Non.
-Xa me parecía. Pois mira na Coruña houbo un equipo de mulleres que se chamaba o Karbo é que xogaban como os anxos. - a mellor xogadora europea do momento é tamén coruñesa. Seguro que nen sabes como se chama.
-Nen por asomo.
-É que tes que asomarte máis ao mundo. Chámase Verónica Boquete. Unha máquina. Control, intelixencia, gol. Teno todo.
-Se ti o dis.
-Claro que o digo. - tamén che digo que se os seus equipos entrasen no reparto das quinielas, estas rapazas xogarían en España e non terían que emigrar.
-Contigo é imposible, todo o levas á política. Non tes remedio.
-O que non tes remedio es ti. Lémbroche que hoxe tampouco me deches os bos días.
-Diso nada, eu saudeiche como sempre.
-Enfadado coma sempre, meu amigo, enfadado.
-Marcho porque es un amargado inaguantable.
-Feliz día, calamidá.
