Falece a pintora Aurichu Pereira, pupila de Maside e apoiada polo artista Luís Seoane

Era parella de Xosé Manuel Beiras, e a súa familia despediuna en Santiago

Aurichu Pereira, nunha fotografía de arquivo.  | // BERNABÉ/JAVIER LALÍN

Aurichu Pereira, nunha fotografía de arquivo. | // BERNABÉ/JAVIER LALÍN / Axencias

Axencias

Aurora Pereira Carballo, máis coñecida como Aurichu, faleceu este martes aos 83 anos. Filla de mestres —o seu pai foi represaliado polo franquismo—, dedicou a súa vida á arte e militou no nacionalismo. É un dos referentes artísticos que se iniciou baixo o pincel de Carlos Maside e á que Luís Seoane chegou a patrocinarlle unha exposición individual ao comezo da súa carreira.

Nai de catro fillos froito do seu primeiro matrimonio con Salvador García Bodaño, emparellouse despois co veterano nacionalista Xosé Manuel Beiras, co que compartiu a metade da súa vida na casa familiar que ambos reconstruíron ao longo dos anos e na que Aurichu Pereira mantivo o seu taller de pintura rodeada de obras.

Arroupada polos seus até o último momento após empeorar nas últimas semanas o seu estado de saúde, Aurichu Pereira foi honrada nun acto civil polos seus achegados e familiares en Boisaca, en Santiago de Compostela.

Aurichu Pereira iniciouse na pintura en 1956 da man de Carlos Maside e formouse na Escola de Belas Artes de San Fernando de Madrid entre o 57 e o 58. En 1985 foi incluída no Catálogo de pintura e gravado do Concello da Coruña, participou en varias exposicións colectivas e tamén foi incluída no Libro elaborado a partir das exposicións de pintura e escultura que a Caixa de Aforros Municipal de Vigo confeccionou.

Nos anos 60 interesouse no movemento plástico de gravado da Estampa Galega, participando en diversas exposicións colectivas. O pintor Luís Seonae propúxolle, entón, unha exposición individual. En 1973 participou na de Xóvenes Artistas Galegos promovida polo propio Seoane e Reimundo Patiño, co patrocinio do Concello da Coruña.

Aurichu Pereira tamén tivo un papel relevante e, aínda que nunha segunda liña de batalla, foi tamén clave o seu papel xunto ao seu compañeiro de vida, con quen viviu algúns dos momentos cruciais da última década do nacionalismo, como a asemblea decisiva na que, xunto aos ‘irmandiños’, Beiras abandonou o BNG.