Opina Pulpiño Viascón que unha muiñeira pode "cun Covid-19 ou mesmo con dous" se fai falta. Por iso se asoma cada tarde á súa xanela, para tratar de espantalo coa vacina da música. O mesmo día 15, cando comezaron a soar os primeiros aplausos, saíu á venta a soprar o seu megáfono mariño. Aquel xesto, co que reivindicou "material de protección para os sanitarios", converteuse no inicio dun longo desfile de instrumentos peculiares, que entreteñen desde entón con todo tipo de temas aos moradores de Barrié de la Maza.

Os veciños, di, están "encantados", e xa non lles molesta tanto compartir parede cun melómano. Atrás quedaron esas queixas que recibía por practicar na casa as súas aptitudes á batería, que armaba "con potas e tarros" dos estantes. O costume vénlle de cativo, cando lle arrincaba os primeiros sons a un cartón de deterxente e descubría que quería facelo toda a vida. Nos Salesianos Viascón foi "moi mal estudante" porque "quería ser músico", e non un calquera, senón un con curiosidade infinita.

Por iso, no seu cuarto piso non soan guitarras nin frautas. Para a corentena o artista escolle outros coma o zendrum, o serroucho máxico ou o trikitixa, un acordeón diatónico do País Vasco que gañou todos os corazóns tras as xanelas. A organeta arrinca berros de sorpresa entre os cristais, e a Gameboy Chiptune "deixounos flipados". O coruñés leva a súa experimentación mesmo aos videoxogos, e é quen de tocar o 24 de Xullo cunha consola manipulada.

A selección musical vai desde Amélie ata La Guerra de las Galaxias, pero o que máis interpreta son partituras de raíz, quizais algo obrigado. Viascón pasa o confinamento coa súa nai María Consuelo Vázquez, á que non lle gustan esas cancións tan novas. "Dime sempre que toque temas galegos, os que coñece a xente. Por iso collo Pasei por Camariñas", revela o músico, Marcos [Aboal] na casa.

Conta o artista que a canción espertou un lume que apenas era chama antes da corentena. "Un día viu que a estaba tocando, e saíu coa pandeireta. Sinte predilección por ese tema, porque gustáballe moito ao meu pai", relata. Desde entón non falta á súa cita das 20.00 h., malia que sexa "moi tímida". "Se non tivera vergoña, incluso levaríaa aos meus concertos", chancea o coruñés, que asegura que a María o de tocar "véulle tarde".

A diferenza do seu marido, ela sempre se mantivo afastada da música. Todo mudou porén cando cumpriu 79 anos, e comezou a mirar con cobiza "ás pandereteiras na televisión". María "quería facer repeniques", e recibiu como agasallo de Nadal unha pandeireta. Desde o estado de alarma xa non pode ir a clases, e ten que ficar no fogar, pero segue practicando co seu fillo polas tardes na fiestra.